Vrijstelling van de wegenbelasting
Sommige motorvoertuigen zijn vrijgesteld van de wegenbelasting. Hoewel dit steeds minder en minder voertuigen betreffen zijn er nog wel enkele die van een regeling genieten. Hieronder ziet u de meest voorkomende vrijstellingen.
Oude auto's (oldtimers)
Voor auto's van ouder dan 25 jaar en ouder hoefde in het verleden geen wegenbelasting voor betaald te worden; zij kregen automatisch vrijstelling op het moment dat het voertuig ouder dan 25 jaar werd. Deze regeling is in 2008 aangepast en op 1 januari 2012 werd de vrijstellingsregeling voor voertuigen van 25 jaar en ouder bevroren. Dit wil zeggen dat alle voertuigen met een constructiedatum (dit is niet de datum van eerste toelating) van na 31-12-1986 niet meer in aanmerking komen voor vrijstelling.
Sinds 1 januari 2014 is deze vrijstelling grotendeels afgeschaft. De leeftijdsgrens blijft 25 jaar voor voertuigen op benzine, maar is om milieuredenen 40 jaar geworden voor auto´s op LPG en met dieselmotor. Voor benzinevoertuigen van 25 tot 40 geldt er de oldtimerregeling met een aangepast tarief, een zogenaamd ´kwarttarief´.
Zuinige auto's
Zoals reeds besloten in het Reageerakkoord van 2012 ook de vrijstelling van wegenbelasting voor zuinige auto’s per 01-01-2014 afgeschaft. Voor de meeste auto’s is vanaf 1 januari 2014 weer wegenbelasting verschuldigd. Alleen zeer schone auto’s, met een CO2-uitstoot van minder 50 g/km, profiteren nog twee jaar langer van de vrijstelling. In de regel betekent dit dat alleen nog houders van elektrische auto's van deze regeling kunnen genieten.
Vrijstelling auto met buitenlands kenteken
Als u in het buitenland woont of uw bedrijf in het buitenland gevestigd is kunt ook als u onder bepaalde voorwaarden geniet van een vrijstelling van de motorrijtuigenbelasting.
Invaliden
Ook invaliden die een auto hebben kunnen onder bepaalde voorwaarden in aanmerking komen voor vrijstelling, die vrijstelling heet een invaliditeitsvrijstelling. Voorwaarden zijn wel dat de auto niet te duur mag zijn, de houder van de auto moet een verklaring van een arts overleggen waarin staat dat hij invalide is en niet met het openbaar vervoer kan reizen. Het idee hierachter is dat een invalide dit vervoer nodig heeft om zich met zijn rolstoel te kunnen verplaatsen.